อันความรักเป็นเรื่องเล็กน้อย...แต่ยิ่งใหญ่

        ถ้าจะมีเพลงรักเพลงไหนสักเพลงที่ผมพอจะนึกออกว่ามีเนื้อหาที่เป็นผู้ใหญ่มากๆ ไม่ใช่อกหักฟูมฟายแบบวัยรุ่น เพลงนั้นก็น่าจะเป็นเพลง "รักต้องสู้" ของ แอ๊ด คาราบาว 

        ผมชอบท่อนหนึ่งในเพลงนี้ที่บอกว่า “อันความรักเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยในชีวิตคนเรา” จำได้ว่าเมื่อครั้งที่ฟังเพลงนี้ในปี 2532 หรือ 23 ปีมาแล้ว ตอนนั้นผมยังละอ่อนเกินกว่าที่จะเข้าใจความหมายของเพลงนี้ (แถมยังรู้สึกตะหงิดๆ กับเนื้อเพลงอีกท่อนที่ว่า “วันนี้เราเจ็บอย่างไร วันต่อไปอาจเจ็บกว่านี้” ว่าตกลงนี่มันปลอบใจหรือซ้ำเติมกันแน่?)

พอมาถึงช่วงที่ผมเรียนมหาวิทยาลัย เพลงนี้ก็กลับเข้ามาในห้วงคำนึงอีกครั้ง วันนั้นผมยิ่งไม่เข้าใจใหญ่ว่าทำไมน้าแอ๊ดเขาถึงบอกว่า “อันความรักเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยในชีวิตคนเรา” เพราะสำหรับผมในตอนนั้นซึ่งอยู่ในช่วงวัยรุ่น ความรักมันเป็นเรื่องใหญ่มากๆ โดยเฉพาะตอนที่เราอกหัก

ล่าสุดเพลงนี้กลับมาในความคิดผมอีกครั้ง เพราะมีสองเหตุการณ์ที่ไม่เกี่ยวข้องกันเข้ามาในชีวิตผม

เหตุการณ์แรก รุ่นน้องคนหนึ่งที่ผมรู้จักเลิกกับแฟน ทั้งคู่ทะเลาะกันรุนแรงและตัดสินใจแยกทางกัน หลังจากที่คบกันมาเกือบสี่ปี สาเหตุเนื่องจากเหตุผลคลาสสิกที่ว่าความคิดไม่ตรงกัน ไม่มีเวลาให้กัน 

ฝ่ายชายไปมีผู้หญิงใหม่ในทันที ในขณะที่ฝ่ายหญิงซึ่งเป็นฝ่ายที่ผมรู้จักนั้นเธอทำร้ายทำลายตัวเองให้หมดคุณค่าไปเรื่อยๆ นั่งร้องไห้ จมจ่อมอยู่ในความคิด ตกเย็นก็ไปหาร้านเพื่อเมาจะได้ลืมว่าเขาไปมีคนใหม่แล้ว ทำเหมือนกับว่าชีวิตนี้ไม่มีคุณค่าอีกต่อไปแล้ว

นาทีแรกๆ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นได้ถึงเพียงนี้ ผมอยากจะบอกน้องเขาว่า “อันความรักเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยในชีวิตคนเรา” แต่นาทีต่อๆ มาก็นึกขึ้นมาได้ว่า ในวัยของเธอ เรื่องรักนั้นใหญ่กว่าชีวิตมากๆ ปล่อยให้เธอเศร้าให้พอ บางทีเธออาจจะเข้าใจสักวันนึงว่า “วันนี้เราเจ็บอย่างไร วันต่อไปอาจเจ็บกว่านี้” ผมไม่ควรจะเอาความคิดของผมไปตัดสินใคร

เหตุการณ์ที่สอง สืบเนื่องจากที่ผมเป็นมนุษย์เฟซบุ๊กติดงอมแงม ต้องเข้าไปอัพเดททุกวัน แล้ววันหนึ่งไม่รู้อะไรดลใจผมให้ลองค้นหาชื่อของผู้หญิงที่ผมเคยรู้สึกดีๆ ในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตที่ผ่านมา ซึ่งก็ปรากฏว่าเจอจริงๆ ผมลองกดปุ่มขอเธอเป็นเพื่อน เธอตอบรับมาในวันถัดมา

ผมจึงได้รู้ว่าเธอแต่งงานไปแล้ว แวบแรกผมรู้สึกเฉยๆ เพราะผมเองก็แต่งงานแล้วเหมือนกัน แต่พอได้ดูวิดีโองานแต่งงานของเธอที่เธอโพสต์ไว้ ผมนั่งดู เห็นภาพงานตั้งแต่เช้าที่เจ้าบ่าวมาขอเจ้าสาว เรื่อยไปจนถึงงานตอนเย็นที่บนเวทีเจ้าบ่าวจะต้องหอมเจ้าสาวเป็นพิธี

แล้วความรู้สึกแปลกๆ บางอย่างก็เข้ามาในใจผม 

ผมก็แค่คิดว่าที่ตรงนั้น ที่ตรงข้างๆ เจ้าสาว มันเคยเกือบได้เป็นที่ของผม

เปล่านะครับ เปล่า ผมไม่มีความคิดเสียดายหรืออยากจะกลับไปคบกับเธออีก (ถ้าบังเอิญภรรยาผมมาอ่าน เค้าเปล่านะตัวเอง เค้ารักตัวเองที่สู้ดดด จุ๊บๆ) เพียงแต่คิดขึ้นมาว่า วันนั้นผมเจ็บปวดฟูมฟายเมามายไม่ต่างจากน้องผู้หญิงที่ผมเล่าให้ฟัง แต่วันนี้กลับเฉยๆ ที่เห็นเธอแต่งงานไปแล้ว (แถมยังหัวเราะไปกับวิดีโอพรีเซนเทชั่นที่เล่าเรื่องว่าทั้งคู่เจอกันได้อย่างไรได้ตลกมากๆ)

วันนี้ผมคิดว่าผมเข้าแล้วล่ะครับว่า “อันความรักเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยในชีวิตคนเรา” ที่น้าแอ๊ดแกพูดนั้นหมายความว่าอย่างไร